Sen varınca çocuğum derin uykularına annen şiirler yazıyor sana. İç çekiyor bir yandan bilmiyorum niçin geleceğini görüyor sanki ağlıyor için-için. Ben de şiirler yazmak isterdim çocuğum dağa-taşa kurda-kuşa, dört renkteki insana... ama bu şiir çocuğum yalnız sana. Mavi bir gök çiziyorum şimdi şiirime olsun diye eş mavi göğü sev çocuğum orada barınır ısıtan güneş... Bunları unutma adını unut aydınlatan ay, kılavuz yıldızlar dost yağmurların anası bulut! Sal uçurtmanı göklere yine onunla selam gönder hepsine. Bu topraktır çocuğum, toprağı sev Bin verendir o "bir"ine Sığınaktır o ölüne, dirine. Şimdi de bir deniz çiziyorum sana çocuğum, sev denizi vapurlardır, kayıklardır üstünde yüzen onlardır çıkaran balıkçıysak kısmetimizi Onlardır yolcuysak kavuşturan birbirimize bizi. Şunlar ağaçlardır çocuğum sev söğüdü, kavağı, çınarı, çamı onlar ormanı oluştururlar orman oluşturur yaşamı... Sana çiçekler çiziyorum çocuğum Türlü renkleri, türlü kokuşları olan Sevince açan çiçekler, unutulunca solan... Bunlar hayvanlardır güzellerini sev, kusurlarını görme çirkinlerine çocuğum yüreğinde yer verme. Sana kuşlar çiziyorum şimdi her birinin başkadır ötüşleri başkadır uçuşları sev çocuğum özgürlüğün resmini çizen kuşları! Fevzi Günenç Ekleyen :dersimiz.com
çocuk şiirleri okul şiirleri eğitici şiirler öğretici şiirler amatör şiirler şiirlerimiz öğrenci şiirleri belirli gün ve haftalar şiirleri