Gökyüzüne gülen gözlerimiz vardı Gülüşlerin gölgesinde büyürdü oğlumuz kızımız Şehrimizin üstünde uçan güvercinlerimiz vardı Gecenin dördü beyaz zehrini döktü yürekciğimize Yedi nokta yıktı yuvalarımızı zehir oldu aşımız Maraş, Elbistan, Hatay, Adıyaman haritaya küstü Malatya, Osmaniye, Antep, Urfa unuttu yerini Dile kolay elli bin can düştü kara toprağa Ana, baba, evlat, bacı döne döne ağladı Viraneler arasında yankılandı feryatları Yedi nokta yıktı yuvaları dondu nefesler Bura İskenderun; denizde kükredi fay hatları Bir ateş topu böldü göğümüzü, gecemizi Parça parça oldu hayat aynamız Masal ülkesine döndü kentimiz, köyümüz Yedi noktada koptu kızıl kıyamet Ekmek yok, su yok ,kirlendi havamız Gerçek şu ki: İlimden uzak olan felakete yakındır. Tedbiri takdir eyle umutla var yarına Ne demişti Ata'mız : :”Hayatta en hakiki mürşit ilimdir, fendir” Edirne'den Van'a kaplamasın yurdumu hüzün bulutları Yıkılmasın yedi noktada evimiz, yuvamız, yurdumuz Şah İsmail Ateş Ekleyen :Miyase
Yedi Nokta Yıktı Yuvalarımızı eğitici şiirler okul şiirleri çocuk şiirleri öğrenci şiirleri öğretici şiirler Miyase
